Gdzie jest rewolucja, kiedy śpi

Jarosław Jaworski zaapelował w „Gazecie”, abyśmy powołali własny kongres kultury – lokalną mutację europejskiego kongresu we Wrocławiu. Jeden dzień obrad odbyłby się w Bydgoszczy, która zmobilizowała swoje środowiska twórcze do debaty kulturalnej. Takie pomysły padały już wcześniej w rozlicznych dyskusjach związanych ze staraniami Torunia o tytuł ESK. Ale teraz, gdy padła konkretna propozycja Jaworskiego, pomysł skomentował jedynie Marcin Gładych na swoim blogu. Wcześniej „Gazeta” zasypywana byłaby wypowiedziami podnieconych animatorów i akademików, na gazetowym forum zderzyliby się zwolennicy ancien regime, antyzaleska opozycja i niezliczone grono trolli. Zapadła zupełna cisza.

A przecież to nie pomysł na kolejną nudną nasiadówkę w CSW i kolejną debatę - dyskusje nagle zrobiły się w tym mieście szalenie przewidywalne - wiadomo, kto i co będzie mówił, kogo atakował, kogo bronił. Okopaliśmy się w swoich poglądach tak głęboko, że publiczna wymiana opinii nie ma już najmniejszego sensu. Gdzie są pełne rewolucyjnego żaru apele Karola Zamojskiego? Co się stało z przenikliwymi diagnozami Witolda Chmielewskiego?

Nic tej ciszy nie przerywa. Środowisko może niezawodnie liczyć na urzędników, jeśli chodzi o strategię kultury – ona powstanie i nikt już nikomu nie zarzuci, że magistrat nie wsłuchuje się w głos toruńskich artystów, ale dokument znajdzie zaszczytne miejsce na zakurzonej półce obok strategii promocji. I nikt nie mówi, że dyrekcja CSW kończy czystki w galerii, że w Muzeum Okręgowym wrze, że za 300 tys. zł - czyli budżet takiego tam Tofifestu z okładem i jedna czwarta kasy jakiegoś tam Kontaktu - Toruńska Agenda Kulturalna wyśle w kosmos wzrost kilkudziesięciu Facebookowiczów, bo Gagarin był podłego wzrostu. Ale ćśśś. Sza.

Niezastąpione „Nowości” w takim klimacie mogą beztrosko napisać:

- Czuć powiew zmian - szeptano podczas dziewiczego oprowadzania po wystawie „Statek kosmiczny Ziemia”. To co rankiem szeptano, po wieczornym wernisażu słychać było już głośno.

albo

Gdziekolwiek się w Toruniu pójdzie, to wszędzie słychać o najnowszej wystawie w Centrum Sztuki Współczesnej...

albo

Każdy związek ma obowiązek przedstawienia się dyrektorowi i zasygnalizowania, że istnieje. „Robotnicy Sztuki” do tej pory nie przedłożyli mi żadnego dokumentu. Dziwna sytuacja.

Jak zareagowała na to Inicjatywa Kulturalna? Stać ją jedynie na drobne uszczypliwości i poszczekiwanie jak piesek, który jest mały i chujowy i w dodatku szczeka zza płotu.
Przesuwa się granica, co urzędnik może zrobić z artystą. W tym momencie nie wiem, co musiałby zrobić dyrektor CSW, aby z dnia na dzień stracić stanowisko. Wymusić odszkodowanie? Przekroczyć swoje uprawnienia i skopać leżącego przechodnia? Wait... Shit.

A nowoczesna psychologia zna odpowiedź, co słyszał dziennikarz Tomasz Bielicki na dziewiczym, pierwszym i najlepsiejsim oprowadzaniu po najnowszej wystawie w CSW.