Joanna Scheuring-Wielgus zmienia status związku na „to skomplikowane”

Joanno, umówmy się najpierw na bezpieczne słowo,
zróbmy to dla twojego dobra. Bezpieczne słowo,
coś jak „turkusowa rewolucja”, które w porę skończy zabawę.

Umówmy się, że pewnych granic nie należy przekraczać,
Toruń w nomenklaturze porno to zła dziurka.
Jak dorośniesz, zrozumiesz, że polityka to nie są „Nowości”.
Polityka to jesteśmy my, tu, na tym wysypisku śmieci.
I powiesz temu miastu:
„Wstań, Toruniu, wstań z kolan i otrzyj usta.
Przełknij ślinę gorzką jak nikotyna,
przełknij coś, co tylko odbywa się i milknie”.

Zróbmy coś z tym miastem.
Niech nad Collegium Maius zawiśnie żałoba,
niech telebimy na pl. Rapackiego ogłoszą narodowe rekolekcje.
Spokój na stadionach, spokój u Rymanowskiego,
poważne telefony do Miecugowa.
Cejrowski znów staje się państwowcem,
Sekielski milczy, Semka przeprasza na wizji,
zapłakana Olejnik, Lis zakłopotany czeka, aż uratują go reklamy,
Michnik znów pisze o Mickiewiczu.

Masz czterdzieści lat.
Śmierć w tym wieku już nikogo nie dziwi.
Tylko ona wszystko odmienia i naprawia,
odbywa się i milknie,
jest ostatecznym słowem w ludzkiej dyplomacji,
jest najczulszym z boskich gatunków zniszczenia.

Co może stać się kobiecie po czterdziestce?
Demoniczne opętanie przez Margaret Thatcher?
George Soros pod postacią dokuczliwego poltergeista porozrzuca pranie?
Noam Chomsky jako chupacabra z Bielan?

Michał Zaleski i Waldemar Przybyszewski, gdy słyszą „Sto lat” dla ciebie,
gdy słyszą te słowa, przewracają się w grobach.

Wiersz napisany z okazji 40. urodzin Joanny.